Şîa, kendisine özgü en temel inanç ilkesi imâmeti, velâyet kavramı ile inşa etmiş ve bu vasfı öncelikle imâmlarına isnad etmiştir. Peşinden Ehl-i Sünnet, özellikle de dahilindeki fırkalardan biri olarak sûfîlik bu kavram ile ilgilenmiş; inanç ve yaşam şeklinin mihverine oturtmuş ve bura-dan siyâsî alanda bir meşruiyete ve sosyal alanda ise egemenlik enstrümanına dönüştürmüştür. Şiî ve Sünnî düşünce geleneklerinde yer bulan imâmet ve velâyet ile bunların uzantısı gibi gözüken kerâmet kavramı etrafında gelişen bazı aşırı yorumların kimi zaman tevhit akidesini zorlayan bo-yutlara ulaşabildiği görülmektedir. Dolayısıyla imâmet ve velâyet birer Kur'an kavramı olsalar da bunların ekseninde şekillenen yorumlardan en azından bir kısmının Kur'anî olduğunu söylemek pek de olası gözükmemektedir. Oysaki kavramların anlam dünyasına gereken hassasiyet gösteril-mediğinde zihin dili ölür ve dolayısıyla düşünsel açıdan özürlü bir toplum meydana gelir. Nitekim kavramlar açısından vahiy çerçevesinden kopan Müslümanlar, bilahare zihinsel bir karmaşanın içerisine düştüler. İşte biz bu çalışmamızda Şiî ve Sünnî ekollerin birbirinden ve daha çok da ikin-cisinin birincisinden etkilenerek oluşturduğu bu süreci, algıyı ve retoriği değerlendirmeye ve kimi zaman da eleştiriye tabi tutacağız.

Shia built the imamate, the most basic belief principle unique to it, with the con-cept of guardianship, and attributed this characteristic primarily to their imams. Afterward, Ahl as-Sunnah, especially Sufism as one of the sects within it, dealt with this concept; He placed it on the axis of his belief and lifestyle and turned it into an instrument of legitimacy in the political field and sovereignty in the social field. It is seen that some extreme interpreta-tions that develop around the concept of imamah and velayah (guardianship), which take place in the traditions of Shiite and Sunni thought, and the concept of miracle, which seems to be their extension, can sometimes reach dimensions that force the belief of tawhid. Therefore, although imamate and guardianship are concepts of the Qur’an, it does not seem possible to say that at least some of the interpretations shaped around them are Qur’anic. However, when the necessary sensitivity is not shown to the semantic world of the concepts, the language of the mind dies and therefore an intellectually disabled society emerges. As a matter of fact, Mus-lims, who broke away from the framework of revelation in terms of concepts, subsequently fell into mental confusion. In this study, we will evaluate, and sometimes even criticize, this pro-cess, perception and rhetoric, created by Shiite and Sunni schools, and more often the latter by being influenced by the former.